‘Het voelt bijna als een hobby’
Coen Boks poetst twee dagen per week de wagens van de Interdepartementale Post- en Koeriersdienst. Hij is blij met zijn werk. Niet alleen omdat hij gek is op auto’s, maar ook omdat hij er veel leert. Binnenwerk creëert duurzame banen voor groepen mensen die met wat meer aandacht en begeleiding prima kunnen werken. Het interview met Coen en teamleider Bas Denie van Binnenwerk illustreert hoe Coen via een collectieve plaatsing zijn werkplek bij de Rijksoverheid veroverde. Naast banen op individuele werkplekken, de social return-aanpak van Maatwerk voor Mensen en samenwerking met andere werkgevers is dit een van de aanpakken die het Rijk inzet om een inclusievere werkgever te zijn.
Met aandacht laat Coen zijn poetsdoek over de grijze lak van de Tesla glijden. Met heel veel aandacht zelfs. Het Model X is wat hem betreft dan ook de mooiste auto die hij hier wekelijks onder handen neemt. ‘Waarom? Hij is elektrisch, modern. En heb je die vleugeldeuren gezien?’ Twee dagen per week maakt Coen auto’s schoon in de logistieke hub van de Interdepartementale Post- en Koeriersdienst (IPKD) in Rijswijk, vlak buiten Den Haag. Samen met collega’s zorgt hij dat ze de garage blinkend verlaten, de bestelwagens en personenauto’s van de dienst zelf, en de auto’s-met-chauffeur van andere departementen.
Trots
Coen is in dienst bij Binnenwerk, voor 32 uur per week. Twee dagen wast hij auto’s. De andere twee dagen reinigt hij de toetsenborden in verschillende rijkspanden. ‘In die functie is Coen bij ons begonnen’, vertelt teamleider Bas Denie van Binnenwerk. ‘September 2018 startte hij hier op aanraden van een leerkracht en de arbeidsdeskundige van het WerkgeversServicepunt.’ Coen is trots, op zijn baan bij Binnenwerk in het algemeen (‘Voor een plek bij de overheid komt niet iedereen in aanmerking’) en op zijn werk als autowasser in het bijzonder.
Het is geen werk dat snel af moet, dat vind ik prettig.
Prettig
De auto’s in de hub worden gewassen zonder water. Hoe dat werkt, leerde Coen een beetje van Bas en van collega’s en vooral door het gewoon te proberen. Kijk,’ legt hij uit, ‘in deze spuitfles zit vloeistof voor de lak; ik heb ook een fles voor de velgen en nog eentje voor de ramen. Voor elk onderdeel gebruik ik een andere doek: deze groene voor de lak, een rode voor de velgen en een blauwe voor de ramen. We gebruiken alleen de vloeistof, geen water. Dat is milieubewuster.’ Zo laten Coen en zijn collega’s op een gemiddelde dag vier tot vijf auto’s glimmen. Voor één auto staat ongeveer een uur, vertelt Bas. Coen ervaart dat niet als te weinig of te veel: ‘Het is geen werk dat snel af moet, dat vind ik prettig. Het is goed uit te houden.’
Gek
Dan vraagt Coen om een korte pauze in het gesprek ‘Hier op de achterklep zit een vlek die er wat moeilijk af gaat.’ Even later, als hij de achterklep toch schoon heeft gekregen, vertelt hij dat dit precies is waaraan hij nu werkt: zijn concentratie. ‘Als ik afgeleid raak, ga ik ook wel even iets drinken. Dan neem ik mijn rust en probeer ik te achterhalen waarom ik mijn concentratie verloor.’ Het gaat steeds beter, voegt Coen toe. ‘Er is progress.’ En als het nodig is, vraagt hij advies aan Bas. ‘Ik kan hem altijd bellen, al is dat nog niet nodig geweest. Toen ik net begon, stelde ik hem wel veel vragen over het werk. Over hoe ik bepaalde taken het best kon aanpakken. Nu probeer ik het gewoon zelf. Hij werd ook een beetje gek van al mijn vragen’, grinnikt Coen. Nee, hij vindt het werk vooral heel leuk. Hij wil wat te doen hebben, lekker bezig zijn. Met dit werk kan dat. ‘En doordat ik gek ben op alles wat met auto’s te maken heeft, voelt het bijna als een hobby.’
Binnenwerk
Coen Boks en de zes collega’s in zijn team vonden hun plek bij de logistieke hub via Binnenwerk. Deze organisatie, die eind 2016 werd opgericht, creëert duurzame banen voor groepen mensen die aandacht en begeleiding nodig hebben om goed te kunnen werken. Bas Denie begeleidt Coen namens Binnenwerk. Hij werkt al 22 jaar voor de Rijksoverheid, in zijn laatste baan als projecttekenaar. ‘Door de jaren heen kwam ik geregeld mensen tegen die om uiteenlopende redenen ondersteuning nodig hadden. Mensen uit de oude melkertbanen, bijvoorbeeld. Ik had er altijd plezier in hen te begeleiden.’ Toen de kans zich voordeed om als teamleider een rol te spelen bij Binnenwerk, greep Bas die meteen. ‘Omdat ik deze mensen zo kan helpen deel te nemen aan de maatschappij en hun wellicht iets kan leren, maar ook omdat ik er zelf veel van leer. Over mezelf, over het leven. Als ik zie hoe blij zij worden van dit werk … Het geluk zit in kleine dingen.’
Gecreëerd werk
Binnenwerk werft en begeleidt mensen, en organiseert voor rijksonderdelen de banen. Het gaat om gecreëerd werk, benadrukt Bas. ‘Naast toetsenbordreiniging en het wassen van auto’s kan je denken aan catering en het opschonen van P-dossiers, maar ook gebouwassistentie. We verdringen geen bestaand werk.’ Bas begeleidt Coen en zijn collega’s bij hun dagelijkse werkzaamheden, houdt in de gaten of iedereen goed functioneert in zijn werk en taken. ‘Heeft iemand hulp nodig op persoonlijk vlak of bijvoorbeeld bij problemen thuis, dan komt de jobcoach in beeld, die iedere medewerker van Binnenwerk krijgt toegewezen. Die is hier enkele uren per week.’
Ieder van hen heeft mogelijkheden. ‘Dáárnaar moeten we kijken.
Uitnodiging
Het team van Coen draait intussen goed, zegt Bas. ‘Ze nemen elkaar op sleeptouw, ook buiten werktijd. Dan gaan ze bijvoorbeeld samen sporten. Dat is goed, want het bevordert de samenwerking binnen werktijd.’ Hoe de teamleden zich zullen ontwikkelen, hangt af van de medewerker. ‘De één kan wellicht doorgroeien naar koerierswerk of een licht administratieve functie, de ander zal langer op deze plek blijven. Het is afwachten.’ Eén ding is volgens Bas zeker: ieder van hen heeft mogelijkheden. ‘Dáárnaar moeten we kijken. Werkgevers die nog aarzelen, nodig ik graag uit eens te komen kijken. Stap je hier binnen, dan ben je om.’
Dit is een verkorte versie van het artikel dat verscheen in BinnenBerijk, het magazine over Bedrijfsvoering binnen het Rijk.
Redactie: Vincent Durivou | De Beeldredaktie / Hilbert Krane
Lees het hele magazine , getiteld 'Niemand op de bank' hier.